امروزه به دلیل تغییر سبک زندگی مردم، آلودگی محیط زیست، افزایش استرسهای محیطی، کم تحرکی، تغییر ساعات خواب بر خلاف نظم بیولوژیک بدن و تغییر عادات غذایی، علیرغم کنترل بیماریهای واگیر و عفونی، افزایش شاخص امید زندگی و تغییر ساختار نسبی جمعیت به سمت سالمندی، بار بیماریهای غیرواگیر افزایش یافته است؛ که سالانه هزینههای سنگینی به نظام سلامت کشور تحمیل میکند. ارتقای سلامت و کاهش بار این بیماریها مستلزم افزایش سطح سواد سلامت مردم و تغییر رفتار و شیوه زندگی آنهاست. با توجه به گسترش بهرهگیری از خدمات طب سنتی و مکمل در سراسر دنیا و همچنین اقبال اقشار مختلف جامعه ما برای استفاده از طب سنتی ایرانی و پشتوانه قوی تاریخی و فرهنگی در این عرصه، به نظر میرسد بهرهگیری از طب ایرانی در کنار طب نوین به صورت تلفیقی راهکاری مناسب در جهت ارتقاء سلامت جامعه باشد.